Een hele generatie – (oud-)leden van 20 tot 50 jaar die zichzelf ‘jonkies’ noemen – haalde vrijdag in wat ze een half jaartje eerder aan zich voorbij had laten gaan. De ‘jonkies’ beschouwden de presentatie van boek IN DE ZAAL als een feestje voor de ‘oude’ JCV-garde, maar omdat achteraf bleek dat ze ten onrechte verstek lieten gaan, kon een reactie van de ‘jonkies’ niet uitblijven.
Afgelopen vrijdagavond piepten de jongen zoals de ouden in oktober 2021 zongen. De ‘Jonkies’ hadden een wat ander beeld van De Zaal, de namen en jaartallen verschilden, maar in wezen waren hun memoires dezelfde als die van de ‘grondleggers’. Hadden de ‘jonkies’ zich in oktober gemengd onder de ‘grondleggers’, dan hadden niet 90 maar ruim 130 man hetzelfde lied gezongen.
Ze delen immers herinneringen aan dezelfde, unieke club: JCV. Net als de oudjes hoorden de ‘jonkies’ hoe een deur piepte en dichtsloeg. Ook de ‘jonkies’ speelden op een manipuleerbare flipperkast (van de Adams Family), ze snoven de geur op van lijm uit gele blikken met rode dop. De geur ook van worstenbroodjes en frituurvet.
Ze zwijmelden over hun toenmalige tafeltennisheld Vladimir Samsonov, van wie een poster hing op het ook bij grondleggers bekende prikbord met mededelingen, standen- en percentagelijsten. Ook de ‘jonkies’ van 20 tot 50 jaar gingen los over inmiddels lang achterhaalde rubbers als Sriver FX en Top Spin. Ook zij herinnerden zich celluloid balletjes van Nittaku. ‘Van hofleverancier Arie van den Berg, in plaats van zoals nu van Decathlon’, verwees Bjorn Bijnen in zijn welkomstwoord naar de plastic eieren van nu.
De ‘jonkies’ van 20 tot 50 jaar werden geraakt door verwijzingen naar verstofte prijzen die in het hele landen waren veroverd en die ooit in de kantine stonden. Ze wisten nog hoe mooi ze het JCV-shirt met de wit/zwart gespetterde schouderrand vonden. En hoe trots ze dat droegen.
Jeroen van Hirtum, Gerwin van Uden, Rikkert Rouppe van de Voort, Miranda Hellings, Remco Vos, Marinka Vissers, Gaby Paro, Suzanne van de Pas, Anika van Drunen, Dave van Doremalen, Michel Kraan, Sebastiaan Meesters, Jeroen Bastiaans, Marcel van der Elst, Rogier Brouns, Niall Quann, Michael van der Elst, Sander Verbeek, Job en Bas van der Stokker, Tom Verhees, Max Vink, Mark Laros, Teun van de Brandt, Thomas van Gasteren, Simon Schoones, Johan van den Nieuwenhuizen, Peter en Kim van Iwaarden, Wendy, Klaas van Roosmalen, Jeroen van der Heijden, Jordi van der Schoot, Tom Gloudemans, Marco Soetekouw, Paul Saris….
…. die ‘jonkies’ hadden zich allemaal aangemeld voor 25 maart, ze raakten niet uitgepraat over hun JCV-jaren ’80, ’90 en ’00 en ze maakten er eenzelfde feestje van als de oude JCV-garde enkele maanden eerder. Net als de ‘grondleggers’ vonden ze dat feestje ook absoluut voor herhaling vatbaar.
In zijn welkomstwoord riep Bjorn Bijnen iedereen ook vast op om het niet te laten bij het bezoekje aan ‘deze bij voorbaat historische avond’. “Wanneer straks de buitendeur achter je in het slot valt, weet dan dat je bij deze club altijd welkom bent en blijft. Want het zijn de mensen die de club maken”, noemde hij de ondertitel van jubileumboek IN DE ZAAL.
Zo had 25 maart 2022 in alles dezelfde klank als 9 oktober 2021 en werd bij herhaling een veelzeggend lied aangeheven: ‘Zullen we het nog een keertje overdoen… want het was niet helemaal naar m’n zin..’. Was dat een vraag of was het de constatering dat de ‘grondleggers’ en de ‘jonkies’ bij een volgende gelegenheid allemaal samen hetzelfde lied gaan zingen?
Gezamenlijk zijn we immers dat ene, unieke JCV, toch!?
