Vanaf zijn eerste slagen wisten we natuurlijk al dat we met Artem Zeziulin een heerlijk talent als tafelgast hebben bij JCV. Hij laat zijn kwaliteiten wekelijks zien tijdens twee trainingen in eigen zaal. Maar trainingen zijn niet bepalend voor je niveau. Dat komt pas naar voren in echte wedstrijdsituaties, met echte tegenstand, spanning, stress en talloze andere factoren.
Om wat meer zicht te krijgen op het ‘werkelijke niveau’ van Artem, bezochten we Artems tweede wedstrijd in de Nederlandse competitie. Zaterdag keken we in Breda ruim vier uur lang bij Belcrum-Rijnsoever (6-4), een competitiewedstrijd in de derde divisie. In het lichtblauw van de thuisclub won ‘onze’ Artem twee keer, en hij verloor er één. Dat was hetzelfde resultaat als bij zijn Nederlandse competitiedebuut drie weken eerder tegen VVV (7-3).

Artem ging zaterdagmiddag om 2 uur fietsend naar busstation Lots in Helvoirt, van daaruit naar Den Bosch en vervolgens per trein naar Breda. Daar was hij tegen 3 uur, twee uur vóór aanvang wedstrijd. Hij had ook een bus en trein later kunnen nemen, maar dan zou hij pas om 5 uur zijn binnengevallen op Kadijkje 7. “Dan maar veel te vroeg”, mompelde hij op de terugweg.
Diverse gezichten
Het supportersduo dat zo nieuwsgierig was naar het ‘werkelijke niveau’ zette om half vier de achtervolging in en met een volledig uitgeblust, grof teleurgesteld Oekraïens talent op de achterbank keerden Wim van der Sande en Hans Wagenaars om 22.30 uur terug in Helvoirt. De oud-eredivisiespeler (en penningmeester) en voormalig promotie-hoofdklasser (en PR-bestuurslid) hadden toen een knokkende, fameuze én ontevreden Artem gezien.

Artem startte moeizaam, maar zette Belcrum met een zwaarbevochten 3-1 zege op voorsprong. “Hij kan knokken maar is vaak te druistig. Hij wil te veel, te hard”, luidde het oordeel.
Fameus
In zijn tweede enkelspel ging Artem los. Letterlijk en figuurlijk. Frank en vrij spelend bereikte hij een hoog niveau en na de laatste, fameuze klap wist Wim het zeker. “Die laatste bal kán eigenlijk niet”, was hij verbaasd. “Artem is van het niveau tweede divisie.” “Fantastische partij, maar gezien de eerste wedstrijd ben ik niet overtuigd”, was Hans wat gereserveerder ondanks 11-7, 11-6, 11-1.

Het kan ook snel omkeren. Dat toonde de laatste wedstrijd van de zittingsavond aan. Bij een 6-3 stand zocht Artem hopeloos naar stabiliteit, zekerheid en rust in zijn spel. Hij vond het allemaal niet, was ontevreden over zichzelf, slaakte wat onverstaanbare kreten en sjokte na 10-12, 7-11, 11-9 en 4-11 met gebogen hoofd naar teamcaptain Enrico Schoen aan de kant. “Van alles wat ik de afgelopen weken heb getraind, heb ik vandaag niks gedaan”, mopperde hij op de parkeerplaats van Kadijkje 7.
Uitgeblust
De terugweg van drie JCV’ers na een avondje Kadijkje 7 in Breda werd er een van moeizame conversaties. Op de achterbank hing een vermoeid, uitgeblust en teleurgesteld 17-jarig talent. Een talent dat zijn kwaliteiten op trainingen altijd laat zien, maar van wie het ‘werkelijke niveau’ niet meteen heel duidelijk werd.
Kort door de bocht en in ogenschouw nemend dat er wel heel veel afkomt op een jongeman als Artem, 17 jaar, uit Charkov Oekraine: met vier overwinningen in zes wedstrijden speelt Artem in de derde divisie redelijk op z’n ‘werkelijke niveau’. Maar hij kan ook heel snel zomaar weer helemaal los gaan en fameuze ballen slaan die eigen helemaal niet kunnen!
JCV en Belcrum
JCV en Belcrum hebben een verleden samen. De twee clubs kennen elkaar goed, spelers van beide clubs troffen elkaar regelmatig in competitieverband, op toernooien, provinciale, districts en landelijke evenementen. Bredanaar Pieter Brooijmans was ooit de eerste trainer van JCV buiten de eigen club.
Belcrum en JCV lijken ook op elkaar. De Bredase club is met zo’n 200 leden weliswaar dubbel zo groot, maar behalve een stuk historie delen ze nu ook hun moeilijkheden, uitdagingen en oplevinkjes. Net als bij JCV constateert een onlangs verjongd bestuur dat links en rechts mooie succesjes worden geboekt. Een voorbeeld: enkele jaren geleden moest Belcrum het doen met twaalf jeugdleden, inmiddels zijn er dat veertig!
Nog wat leuke overeenkomsten: de zaal van Belcrum heeft veel weg van onze zaal. Die in Breda is alleen wat groter, er is geen glas tussen wedstrijdzaal en bar en daar kan op een grote tv-scherm aan de wand kan de wedstrijd op Tibhar-tafel 1 worden gevolgd. Net als bij JCV een appartementencomplex verscheen, zit er ook bij Belcrum een nieuwe buur aan te komen. Op Kadijkje 7 is al een artists impression van een nieuw appartementencomplex te zien.