Artem Zeziulin kwam vanuit oorlogsgebied Ukraine via Turkije en Zwitserland naar Nederland. In mei van dit jaar werd hij met nog zo’n tachtig landgenoten opgevangen in bezinningscentrum Emmaus in Helvoirt. Daar ontbijt hij om 8 uur, is de lunch om half één en het avondeten om 5 uur. Dankzij twee wekelijkse uurtjes ‘taal’ spreekt hij al een bêtsche Nederlands en hij houdt van Nederlandse snacks. ‘Frikandel. Kroket. Lekker”, zegt hij.

Artem werd ‘onze’ Artem. Hij werd de Artem Zeziulin van JCV. Want JCV laat een 17-jarige jongen als Artem niet alleen. Die goedlachse blonde knaap, die beschermende grote broer van de pas 7-jarige Sasha, die sportfanaat, dat talent – zo beleefd, bescheiden, meegaand en dankbaar – die sta je bij, gun je het beste en die help je zo veel je kunt.
Richtpunt
JCV begeleidt bokserzoon Artem sportief. Omdat JCV op de eerste plaats een tafeltennisvereniging is en hij zich wil ontwikkelen. Om te beginnen is dat terugkeren op zijn oude niveau, want door alle misère heeft dat eronder geleden.
JCV helpt en adviseert hem ook sociaal-maatschappelijk. Want allround-sportliefhebber Artem heeft niet alleen een sportief doel. Een studie IT afronden aan de TU in Eindhoven (TU/e) is een ander voornaam richtpunt.
Daarna ziet hij een toekomst in Nederland voor zich, maar Artem Zeziulin wil ook graag ongelimiteerd en zonder angst terug kunnen naar zijn geboorte- en woonplaats Charkov. Hij wil zijn vader weer eens in de armen sluiten in plaats van dagelijks een uur met hem te videobellen. Hij wil in vrijheid zijn vrienden bezoeken, plezier met hen hebben, vertellen over Helvoirt, Vught, Biezemortel en de rest van Nederland.
Maar dat is nu niet verantwoord, want Charkov is de op één na grootste stad van Ukraine en ligt relatief het dichtst bij Rusland. Na maanden van oorlog komen er nog dagelijks militaire Russische vliegtuigen over…

Ongelimiteerd
En als hij zijn vader dan heeft gezien en gesproken, en als hij dan de dingen heeft gedaan die 17-jarige vrienden met elkaar doen, dan wil Artem gewoon weer vrolijk en zorgeloos terug kunnen naar zijn ‘andere thuis’. Dat is Helvoirt en de rest van Nederland voor hem. Want het bevalt hem hier prima.‘People here help me and are very friendly”, zegt hij met zusje Sasha naast zich.
Hij is geliefd bij land- en lotgenoten in Emmaus en bij de mensen die in Helvoirt veelal op vrijwillige basis werken. “Ik tref hem dagelijks. Een topgast”, zegt één van hen als hij Artem op een snikhete middag in gesprek ziet met verslaggever Chris Korsten.
Chris tekent het verhaal van Artem op en binnenkort gaat dat artikel ruim baan krijgen in het Brabants Dagblad. Het Verhaal van Artem zou onderdeel van een drieluik, maar omdat talenten uit twee andere sporten niet beschikbaar waren voor een gesprek, krijgt het verhaal van Artem de volle aandacht. Het is het verhaal van Artem, een allround-sportliefhebber die van voetbal, volleybal, tafeltennis, fitness, frikandellen en kroketten houdt. En ook van JCV. “JCV is so kind, you all do so much for me. Thank you.”
Begin september in het Brabants Dagblad: Het Verhaal van ‘onze’ Artem. Gelovig is hij niet. “Ma Long is mijn tafeltennisgod.” En ‘onze’ Artem? JCV ziet hem als voorbeeld voor velen.