Ze wist zich nog een Zaal te herinneren waarin één wedstrijdtafel in de lengte stond. Omzoomd door enkele honderden tafeltennisliefhebbers. Haar toenmalige plaaggeest Henk van der Zee herkende ze ‘aan de focus in z’n ogen’, Wim van der Sande moest haar even wijzen op de ‘trage topspin’ als zijn handelsmerk. Maar toen kwam ook onze huidige penningmeester haar toch ook nog wel bekend voor. ‘Ach ja, natuurlijk.’
Uit zichzelf koppelde ze JCV aan ‘Joske’. Want Jos Verhulst kende ze als clubtopper en ze weet drommels goed dat Jos in Brabant met ‘Joske’ wordt aangesproken. Bettine Vriesekoop toonde er haar kenmerkende brede lach om.
Boomhouding
Daarna greep ze de microfoon, pakte haar batje en nam ze dreumesen, junioren, pubers, senioren en ouderen mee voor ‘n twee uur durende clinic. De tweevoudig Europees kampioene sprak over wat Chinezen de ‘boomhouding’ noemen. En ze vertelde waarom je organen het zo plezierig vinden als je je ‘schouders naar achter’ duwt en wanneer je rechtop loopt ‘alsof je met een touwtje aan je hoofd’ omhoog wordt getrokken.
Bettine had een mooi trucje voor de ‘juiste’ grip en ze liet voetenwerk zien waarin niet een 61-jarige kon worden herkend maar een ‘nog jonge god’. Neerlands beste tafeltennisster ooit en tegelijk één van de grootsten uit de nationale sportgeschiedenis sprak tegen de jeugd over ‘meenemen en nawijzen van de bal, ‘door de bal heen slaan’ en over bijvoorbeeld een pauzemoment na elke slag. “Ja hoor, daar is tijd voor!”, en ze stapte als een jong veulen.
‘Rood, rood, blauw, rood’
Ze riep ‘rood’ voor een forehandslag en ‘blauw’ voor een backhandslag. En ze maakte het moeilijk: ‘rood, rood, blauw, blauw, rood, blauw’. En ‘groen’ voor een slag door het midden. Ga daar maar eens aan staan, als 6-jarige ukkepuk als Tuur. Of als ‘tennisser-in-de-afleerfase met een voor tafeltennis veel te lange slag’ als Jort “Die lange slag is bij tafeltennis overbodig en kost veel te veel tijd. Zeker als je straks beter bent”, zei Bettine.
Want in haar jeugduurtje richtte ze zich ook op prestatiesport en zei ze hoop te hebben op misschien één toppertje bij JCV. “Ook bij JCV kan dat gebeuren. Waarom niet?”, bezorgde ze de deelnemertjes en de organisatie een richtpunt.
Bettine’s groepsles voor de jeugd was daarmee wat meer gericht op tafeltennis. Hoe moet je staan, kijken en luisteren? Ze zei dat je als een danser zult moeten bewegen om niet met jezelf in de knoop te komen en te gaan vervallen in gemakzucht, haar gruwel.
Fitheid en meedoen
Bij ouderen gaat tafeltennis al lang niet meer om ‘beter worden’, wist Bettine ook. Daarom lag bij die categorie niet de nadruk op de sport, maar om zaken als fitheid, ademhaling, reactievermogen, oplettendheid, meedoen en blijven bewegen. “Wat goed dat jullie hier zijn. Blijf komen of gá bewegen. Zorg ervoor dat je deel blijft uitmaken van de wereld ‘waarin je nu eenmaal meeloopt”, zei ze om er een verhandeling over gezondheidszorg en steeds hogere ziektekosten aan vast te knopen.
En ze sprak haar goedkeuring en bewondering uit voor JCV. “Wat fijn en goed om te zien dat JCV een actieve club is die niet bij de pakken is gaan neerzitten”, vertelde ze in haar pauze.
Schildje en waardecheque
Het was een bruggetje naar het officiële gedeelte van het programma. Wethouder Toine van de Ven schroefde een schildje naast onze entree waarmee De Zaal in gebruik werd genomen als het negende Wijkpunt van Vught. Een gemeentelijke waardecheque van €250,- was een aangename verrassing waarmee we een begin kunnen maken.
Woensdagochtend van 9.30 tot 12.00 uur is onze zaal voor het eerst in gebruik als Wijkpunt. Daar gaat het vooral om ‘elkaar ontmoeten’. René Vorstenbosch, de spin in het web met betrekking tot het Wijkpunt en het lokale Sportakkoord, gaat het Wijkpunt samen met zaalbeheerder Kees Derksen bemannen. In overleg met buurtbewoners en doelgroepen wordt nog gekeken naar een nadere invulling.
